воскресенье, 2 ноября 2014 г.

Իմ կարծիքը "Մայրս" Էդմոնդո դե Ամիչիսի "Սիրտը" վիպակից



 Ինձ դուր եկավ “Մայրս” պատմվածքը, որը պատմում էր այն մասին, թե ինչպես էր հայրիկը զայրացել իր տղայի վրա այն բանի համար, որ տղան անքաղաքավարի էր խոսել մոր հետ: Հայրը հիշեցնում է նրան, թե ինչ դժվարությամբ է մայրը խնամել, մեծացրել իրեն: Նա ասում է տղային, որ ներողություն խնդրի մայրիկից: Երեք օր անց տղան գնում է իր ընկերոջ՝ Կորետտիի մոտ: Նա տեսնում է, թե ինչ գուրգուրանքով և քնքշանքով է իր ընկերը խնամում իր հիվանդ մորը: Միևնույն ժամանակ ընկերը հասցնում է և՛ խանութում աշխատել, և՛ դասերը սովորել: Այս ամենը տեսնելով տղան ավելի է ամաչում իր արարքի համար:
Լավ է, որ տղան գիտակցում է իր սխալը, քանի որ յուրաքանչյուր մարդ պետք է հարգի և սիրի իր մայրիկին: Օրինակ, ես հենց այդպես էլ անում եմ. ես նրան չեմ նեղացնում, երբ նա հիվանդ է լինում, նրան թեյ եմ տալիս և ամուր համբուրում եմ, որ շուտ լավանա: Մայրիկը աշխարհում իմ ամենասիրելի մարդն է և ինձ ամենաշատ սիրող մարդն է:

1 комментарий: