среда, 4 декабря 2019 г.

Շարլ Ազնավուր «Սուրբ Ծննդյան ընթրիք»

   Կնոջս մահից հետո ես մենակ եմ ապրում։ Զբաղվում եմ տան գործերով, ինքս եմ խոհանոցում պատրաստում։ Իմ հարազատները ասում են, որ ես այնպես լավ եմ պատրաստում, որ պետք է խոհարար աշխատեմ։ Բայց առիթներին ընկերներին հրավիրելու, ավելի ճիշտ նրանց, ովքեր իրենցից մնացին։ Այս ամանոր ընկերներից մի մասը գնաց տաք կղզիներ, իսկ մյուսները սառը սարալանջեր երիտասարդությունը հիշելու։ Ես չեմ սիրում փոխել ավանդույթները և որոշեցի այս ամանորը դիմավորել շան և մենակուցյունիս հետ։ Ես որոշեցի գնալ աղոթելու բոլորի համար և որպեցզի ոչմեկին չնեղացնեմ աղոթել եմ՝ Եհովային, Հիսուսին և Ալլահին։
   Խանութներով անցնելուց և անհրաժեշտ մթերքը գնելուց հետո ես արդեն գազոջախիս մոտ էի։ Որպես ոչմեկին չնեղացնել ոչ ալկոհոլ ոչ էլ խոզի միս ամանորյա սեղանիս չկար։ Ես որոշեցի ձկնով դիմավորել այս ամանորը, դա բոլոր աստվածներին դուր կգա։ Միակ մսի կտորը հասնում էր իմ հավատարիմ ընկեր շանս։ Ես կտրել էի եղևնին անտառում։ Ես և կինս սովորություն ունեինք եղևնին հավաքելու միայն տարվա տոներից հետո։ Եղևնու շուրջ ես շարեցի մոմեր։

   Երբ վերջապես ամենինչ պատրաստ էր, ես թեքեցի իմ բազկաթոռը դեպի մուտքի դուռը և նստեցի։ Ես բացեցի դուռը ամանորից հետո և տեսա մի մարդ։ Նրա երկար մազերը հասնում էին իրա ուսերին և խառնվում նրա մորուքի։ Նա իսկապես աստվածային տեսք ուներ։ Մի տարորինակ բան կատարվեց։ Ֆիդելիոն շունս, որը ցանկացած շան պես հյուրնկալ չէր, անգամ չհաչած։ Ես ընկա ծունկի, որ նրա ձեռքը համբուրել, բայց նա կանգնեցրեց ինձ։
- Մտեք իմ դրության մեջ,- ասացի ես,- ամեն օր չէ, որ իմ տուն աստված է գալիս։ Թեև դուք առաջին եք։
- Առաջինը և միակը,- խիստ պատասխանեց նա։
Ես չկարողացա թաքցնել զարմանքս։
- Չեմ հասկանում թե ինչու- ասաց նա- բայց դուք ինձ բազմացրել եք երիտասարդներ։ Երբ ես քարոզում էի՝ «աճեք և բազմացեք», նկատի ունեի ձեզ ոչ թե ինձ։ Ինձ կարևոր չի թե ոնց ինձ դիմեք, կարևորը որ իմ երեխաները երջանիկ լինեն։ Իսկ դուք բոլորը իմ երեխաներն եք։
Ես առաջարկեցի Արարչին մոտենալ սեղանին, բայց նա ինձ մերժեց։
- Ես գիտեմ քո խոհարարական տաղանդի մասին- ասաց նա- դու հրաշալի սեղան եսպատրաստել՝ համեղ ուտեստներով, բայց դա իմ ու քո համար շատ առատ է։ Այդ ուտելիքները հյուրասիրի քաղցած աղքատ մարդկանց։ Դրանից հետո դու կդառնաս այլ մարդ։
   Եվ Ալլահը, Յահվեն ասեք նրան ինչպես ուզում եք անհետացավ։ Ես երկար մտածում էի թե ինչ անել, աչքերս ընկավ գլխարկս և վերարկուն։ Եկեղեցու դիմաց ես տեսա երեխեքին, կանանց և ծերունիներին, որոնք ամաչելով ձեռքն էին բացում։ Ամենուրեք աղքատություն և քաղցանք էր, այն ժամանակ երբ իմ տան սեղանը լի էր համեղ ուտեստներով։ Վերջապես ես հրավիրեցի աղքատ մարդկանց իմ տուն տաքանալու և քաղցրը հագեցնելու համար։
Սկզբում իմ առաջարկը կասկածելի նրանց թվաց, բայց հետո մեկը ասաց.
- Սրա երգը քաղցրա, երևի խաբում է, կամ էլ չի խաբում, մեկ է կորցնելու բան չունենք։ Գնացինք։
 Նրանք մտան իմ տուն և քաղաքավարի մաքրեցին իրենց ձյունոտ կոշիկները։ Իմ հյուրերը առաջ գնացին չիմանալով, թե ոնց իրենց պահել։ Իրենք սկսեցին ուտել և գովել իմ պատրաստած ուտեստները։ Ավանդական կոնյակ-կարկանդակ-սուրճ հյուրասիրությունից հետո նրանք աշխուժացան։ Երեխաները նայում էին հեռուստացույց։ Երեքանց կես տղամարդիկ և երեխաները քնեցին՝ ով բազմոցին, ով էլ գետնին, իսկ կանայք առանձնացան խոհանոցում։ Իսկ ես գնացի իմ ննջասենյակ, գոհ մնալով լավագույն ամանօրյա գիշերից։
 Երբ ես արթնացա տունը զարմանալի մաքուր էր։ Ափսեները լվացած։ Կարծես կինս երկնքից իջավ և տունս հավաքեց։ Իսկ իմ երեկվա հյուրերը վերադարձան իրանց աղքատ և տխուր կյանք։ Մի քանի օր հետո վերադարձան իմ հին ընկերները։ Ես պատմեցի այդ զարմանալի պատմությունը, բայց իրանք չհավատացին ինձ։ Ինչպես ասում էր իմ երկնային հյուրը՝ ես դարձել եմ ուրիշ մարդ։

Комментариев нет:

Отправить комментарий