Այս բանաստեղծությունը բարդ և բազմերանգ մարդու մասին է, որը կարող է լինել և պինդ և փխրուն, անպարտ և թիապարտ։ Զարդարված և անշուգ։ Ինձ թվում է, որ Համո Սահյանը՝ գրել է իր մասին։ Իր ամբողջ կյանքի ընդացքում փորձել է՝ իրեն ճանաչել, և հասկացել է, որ ոչ միայն շրջապատողները իրեն չեն կարող ճանաչել, այլև ինքն իրեն։ Իմ կարծիքով, այս բանաստեղթությունը՝ հետաքրքիր և կյանքի ընդացքում աննդհատ զարգացող մարդու մասին։
Комментариев нет:
Отправить комментарий