Հայտնություն
Այս բանաստեղծությունը անգամ հիմարին է հնարավորություն տալիս հասկանալ, որ այն նվիրված է գարնանը: Այս բանաստեղծության մեջ Վահան Տերյանը գրում է իր ամբողջ խորությունը գարնան սիրո հետ կապվածմ իր զգացողությունների մասին:
Գարնան անուշ աղմուկով,
Գարնան երգով դու եկար.
Այս տողերը ստիպում են բոլոր գարնան եղանակը չսիրողներին սիրահարվել, իսկ առանց դրա սիրահարվածներին ավելի շատ գարնանը կարոտել, եթե իհարկե այդ ժամանակ գարուն չի:
Իսկ երբ գարուն է, մարդը այդ բանաստեղծությունը հիշելիս, ավելի շատ է ուրախանում և ավելի երջանիկ է վայելում գարունը:
Իսկ ինչ վերաբերում է էպիլոգին, սիրեք և կարդացեք մեր հայկական բանաստեղծներին:
Մի թե վերջին պոետն եմ ես
Այս բանաստեղծությունում Վահան Տերյանը գրում է համ իր վախի մասին, համ էլ իր սերը հայրենիքի հանդեպ: Միայն թե այս տողերը կարդացեք.
Մի՞թե վերջին պոետն եմ ես,
Վերջին երգիչն իմ երկրի.
Մա՞հն է արդյոք, թե նի՞նջը քեզ
Պատել, պայծառ Նաիրի:
Այս տողերը ապացուցում են, նախորդ նախադասությունը:
Վտարանդի, երկրում աղոտ,
Լուսե՜ղ, քեզ եմ երազում,
Եվ հնչում է, որպես աղոթք
Արքայական քո լեզուն:
Այս քառյակում ել է գրված վախի մասին, բայց այդ միքիչ ուրիշ վախ է: Այդ վախը այն է, որ Նայիրին կարող է վերանալ:
Այս բանաստեղծությունը անգամ հիմարին է հնարավորություն տալիս հասկանալ, որ այն նվիրված է գարնանը: Այս բանաստեղծության մեջ Վահան Տերյանը գրում է իր ամբողջ խորությունը գարնան սիրո հետ կապվածմ իր զգացողությունների մասին:
Գարնան անուշ աղմուկով,
Գարնան երգով դու եկար.
Այս տողերը ստիպում են բոլոր գարնան եղանակը չսիրողներին սիրահարվել, իսկ առանց դրա սիրահարվածներին ավելի շատ գարնանը կարոտել, եթե իհարկե այդ ժամանակ գարուն չի:
Իսկ երբ գարուն է, մարդը այդ բանաստեղծությունը հիշելիս, ավելի շատ է ուրախանում և ավելի երջանիկ է վայելում գարունը:
Իսկ ինչ վերաբերում է էպիլոգին, սիրեք և կարդացեք մեր հայկական բանաստեղծներին:
Մի թե վերջին պոետն եմ ես
Այս բանաստեղծությունում Վահան Տերյանը գրում է համ իր վախի մասին, համ էլ իր սերը հայրենիքի հանդեպ: Միայն թե այս տողերը կարդացեք.
Մի՞թե վերջին պոետն եմ ես,
Վերջին երգիչն իմ երկրի.
Մա՞հն է արդյոք, թե նի՞նջը քեզ
Պատել, պայծառ Նաիրի:
Այս տողերը ապացուցում են, նախորդ նախադասությունը:
Վտարանդի, երկրում աղոտ,
Լուսե՜ղ, քեզ եմ երազում,
Եվ հնչում է, որպես աղոթք
Արքայական քո լեզուն:
Այս քառյակում ել է գրված վախի մասին, բայց այդ միքիչ ուրիշ վախ է: Այդ վախը այն է, որ Նայիրին կարող է վերանալ:
Комментариев нет:
Отправить комментарий